-metanetine sığındım
ateşiyle kavuran hüküm-
…
farkındayım,
yaralı bir baykuş kemiriyor şah damarımı
içimden bir tırpan geçiyor geceden daha soğuk
ve bulutlardan ağıyor verimli bir delilik
…
tozlu çölü ve ateşi giyiniyor tenim
akmayan o nehrin gölgesinde serinliyorum
kalbimden besleniyor bir semender
…
kapatıyorum kahinliğin kitabını ve gözlerimi
toprağa gömdüğüm yüzüğün gerisinden
ateşe ve küle haykırıyorum kemiklerin diliyle
…
ejderha eşiğindeyim!
